All Mëttes no dem Mëtteskascht

Hält den Här Abbé gär seng Rascht -

Mä eppes souert dem Paschtouer

Ganz ongenéiert rondëm d’Ouer.

 

Den Här erwächt aus déiwem Schlof -

Hei steiert d’Méck op hien erof

A vu Respekt keng Boun, kee Fatz,

Setzt si sech uewen op seng Glatz.

 

„O waart! Dat do, du Déirevéi,

Méchs du keng zweete Kéier méi!“

 

Pscht, lues! Do sëtzt se op der Taass -

Ei, Méckefänken, dat mécht Spaass!

An hoppla, zack! Dat kann hien, hë?!

Schonns huet den Här Paschtouer se.

E luusst beim Daum an d’Hand eran:

Da komm, dass ech dech kucke kann.

Mä wupp, schonn ass se nees duerch d’Bascht.

Et huet se just e Strämpel kascht.

 

Lo hëlt en d’Baatsch, lo gëtt et eescht -

All Méck weess, dass dat "Duck dech“ heescht.

Gläich kritt en se, huel Gëft do drop,

Well kuck, e klëmmt op d’Fotell ’rop,

Mä déi trëllt lo mam Här duerch d’Zëmmer,

D’Méck laacht fir sech a flitt rondrëmmer.

 

Voll Roserei gëtt lo gebaatscht -

Wat kritt si der op d’Stier gelaatscht!

A kuck, hei läit lo dat aarmt Stéck

Eent-Null, Här Abbé! dout um Réck.

 

Ah, helleg ass meng Mëttesrou -

Mä ‘t kënnt ee meeschtens net derzou!