Folklore an der Natur! Laut alem Brauch feieren d'Vullen den 19. Mäerz (Jousefsdag) hir "Vullenhouchzäit" ...

 

Aus dem Schwaarzbier op der Bëschwiss

Luusst en Däreldéier ’raus,

An den Héngerdéif klaapt owes

Och do mat der Flëntermaus –

Esouguer dat klengt Kaweechel

Spillt am Gréngs a fäert mol net,

Kloer dach, dass ee vum Virwëtz

Grad fir haut gestëppelt gëtt.

 

Wou d’Frellebaach ëm d’Fielse spréngt,

An d’Sträicher driwwer stinn,

Do duckt e Schiet sech an dem Trausch -

't wäert d’Léiweckelche sinn.

An hei flitt och de Poufank schonn

Iwwert der Bëschwiss an dem Krees,

Da kraucht e séier an d’Gestraiss,

An 't héiert een nach just eng Bees.

 

Déif am Bësch gëtt säit de Mueren

D’Fuusselach an d’Rei gemaach,

't feiert ee jo Vullenhouchzäit

Schliisslech net all gudden Dag.

Alles wat blouss kraucht a kruewelt,

Flitt a flattert ass um Dill:

Kréi, Schwaarz Märel, Himmelsdéier,

Päiperlek an d’ganz Famill.

 

Op eemol kënnt dann aus den Äscht

Eis Këppelche geflunn:

De Poufank huet als Bräitchemann

Säi schéinsten Houfert un.

An d’Léiweckelchen, kuck mol do,

Gesäit haut och ganz lackleg aus,

Mat Eecheblad a Botterblumm

Als feierlechen Houchzäitsstrauss.

 

Wat e Jiipsen, wat e Päifen

Ass dat bei dem Fuusselach!

A kënnt spéiderhin den Owend

Aus dem Bësch erbäigeschlach,

Ei, da gëtt et richteg lieweg

Op där Vullenhouchzäit do –

Géi mol bis dohinner luussen,

Mä komm nëmmen net ze no!

 

De Guckguck, dee spillt Klarinett,

An d’Heemelmaus spillt Gei,

De Kierwerlek, dee schléit seng Tromm,

An alles danzt derbei.

Mä just de Mound, dee seet kee Wuert,

Hie blënzelt virwëtzeg duerch d’Beem,

Ewell de Poufank flitt lo grad

Mat sengem Léiweckelchen heem ...