Am Wéngert vum St. Cunibert,

Dir Bridder, drot all stolz äert Laf!

De Geescht, deen enger Rief entspréngt,

Sief onse Credo, onse Glaf!

Mat schwaarz a gréng a purpurrout

An eisem Häerz, sou sti mir hei:

Fir d’Musel a fir d’Drauwebléi

Do schwiere mir op éiweg Trei!

Eens am goude Wäin!

Eens am goude Wäin!

O du do uewen, mir hu schonn

Ons Fräiheetssonn Dir uvertraut,

Huel och däi Wäibierg an deng Hand,

Deen onse Miseler bebaut.

Looss Plo an Aarbecht helleg sinn

A seen hir Rou am déiwe Faass -

Däin Dénger, de Sankt Cunibert,

Dee lueft Deng Gnod am volle Glas …

Eens am goude Wäin!

Eens am goude Wäin!